Als je het Marcia Adams vraagt: 5 vragen aan een zorgdirecteur

“Ik was 18 jaar toen ik in Nijmegen op kamers ging wonen om daar te studeren. Dat was in een grote flat vol met andere studenten. Ik had een eigen kamer, maar de keuken en wc moesten we delen. Die waren vaak vies omdat niemand zin had om schoon te maken. Ik vond het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Wat in het begin niet zo goed ging, was sporten en studeren. Ik at ook niet zo gezond. Na het eerste jaar was ik heel dik geworden en had ik slechte punten. Daarna ben ik goed gaan koken, hard gaan studeren en veel gaan sporten.”

“Saar, onze oudste dochter, is 20. Ze heeft het Syndroom van Down. Zij wil graag met vrienden en vriendinnen begeleid gaan wonen. Samen met andere ouders denken we dat dit volgend jaar gaat lukken. Zij verheugt zich er erg op. Ik denk dat ik dan heel blij voor haar ben, maar zelf ook een beetje verdrietig dat ze uit huis gaat. Onze jongste dochter Noor is 15 en woont gelukkig nog even thuis. Zo kunnen mijn man en ik er langzaam aan wennen dat we straks weer met z’n tweeën zijn. Ik hoop dat ze allebei vaak komen logeren.”