Monique: Dit jaar begon als vele andere. Maar al gauw beheerste corona het nieuws en ons leven. Hoe kijk jij terug op 2020, Cecile?

Cecile: Het was een heftig, emotioneel en indrukwekkend jaar. Cliënten en familie die elkaar niet mochten bezoeken, medewerkers en cliënten die geraakt werden door ziekte en verlies. Zelf heb ik afscheid moeten nemen van twee dierbaren, waaronder mijn moeder. Er kleeft veel verdriet aan dit jaar. Maar ik denk ook aan 2020 als jaar van verbondenheid en vernieuwing. Ik ben diep onder de indruk van wat alle medewerkers, cliënten en verwanten van Dichterbij samen voor elkaar hebben gekregen.

Monique: Ja, geweldig! Hoe ingewikkeld het vaak ook was, allemaal hebben zij steeds alles op alles gezet om er een fijne dag van te maken. Dat bewonder ik zeer.

Cecile: Terwijl het zeker in het begin best spannend was. Hoe houden we het virus onder controle? Zijn er voldoende beschermende middelen? Hoe organiseren we dagbesteding aan huis? Voor welke cliënten maken we een uitzondering op het beleid? Grote vragen. Maar niets leek onze mensen te veel. Dichterbij heeft zó veel talent in huis.

Monique: Dan denk ik meteen ook aan het WAUW festival. Ik was die dag bij mijn man in het ziekenhuis; hij kreeg die week een zware operatie. Samen hebben we het hele programma gevolgd. Fantastisch. Ongelofelijk knap hoe het de organisatie gelukt is om er online met elkaar zo’n groot feest van te maken. De operatie is gelukkig ook geslaagd. Ik heb fijne herinneringen aan die dag.

Cecile: Wat ik ook niet snel zal vergeten, zijn alle bosjes bloemen, kaarten en cadeautjes die bezorgd zijn om onze medewerkers en cliënten een hart onder de riem te steken. Buurtbewoners maakten ommetjes langs de woningen om even naar onze cliënten te zwaaien. Het was hartverwarmend.

Monique: We hebben veel meegemaakt en veel geleerd dit jaar. Dat digitaal overleggen best goed gaat. Dat dagbesteding op locatie voor veel cliënten – maar niet voor allemaal – een prettige invulling van de dag kan zijn. En we hebben sterker dan ooit ervaren hoe belangrijk persoonlijke ontmoetingen zijn; een knuffel, een aai, een praatje bij de koffieautomaat.

Cecile: Vooral in het begin was alles gericht op veiligheid, hygiëne en het voorkomen dat mensen ziek worden. En dat is nog steeds belangrijk. Maar ik ben blij dat we meteen ook oog hadden voor de impact van maatregelen op het welzijn van onze cliënten. En dat we uitzonderingen hebben gemaakt als dat welzijn in de knel kwam.

Monique: Absoluut. Gezondheid is meer dan ‘niet ziek zijn’. Je fit voelen en lekker in je vel zitten hoort daar ook bij. Zo houd ik zelf erg van lezen. En omdat ik nu minder reistijd heb, kom ik ook aan de dikke boeken toe. Verder kook ik graag met mijn man en kinderen en wandel ik veel met de honden. En jij?

Cecile: Ik speel graag piano. Zomaar een deuntje lukt me niet, ik moet er echt op studeren. En juist omdat ik dan even nergens anders aan kan denken, brengt dat rust in mijn hoofd. Om tussen het werken door in beweging te blijven – en nu niet lachen – ren ik soms de trappen in mijn huis een paar keer op en neer. Daarnaast wandel ik veel en laat ik me graag afleiden door mijn kinderen en twee kleindochters die in de buurt wonen.

Monique: Familie is belangrijk. Ik heb nog nooit zoveel tijd met mijn gezin doorgebracht. Ik geniet daarvan. Toch hoop ik dat we elkaar in 2021 weer allemaal onbezorgd kunnen ontmoeten. Maar nu eerst: kerst vieren. Ik wens iedereen mooie dagen en een moment om stil te staan bij het jaar dat we achter de rug hebben; bij het verdriet en bij alles waar we dankbaar voor kunnen zijn.

Cecile: Daar sluit ik me graag bij aan. Geef aandacht aan de mensen die veel voor je betekenen. Met een kaartje, een kaarsje, een telefoontje of een videogesprek. En laten we vooral ook warmte bieden aan de mensen die, misschien voor het eerst dit jaar, alleen zijn met kerst. Dat dit ook op afstand kan, hebben jullie dit jaar wel bewezen.