Naar inhoud
Brechtje

Gastblog arts VG in opleiding Brechtje: ‘stagedag in bikini’

Brechtje de Groot (35) is in opleiding tot arts voor verstandelijk gehandicapten (AIOS arts VG). Ze kwam per toeval in de sector terecht en is nooit meer weggegaan. “Ik vind de doelgroep ontwapenend om mee te werken.” Voor het Tijdschrift voor arts VG's(TAVG) werd ze gevraagd om een gastblog te schrijven over haar stage bij Dichterbij. Ze schrijft over een bijzondere ervaring: werken in je bikini. Lees haar blog hieronder:

Brechtje

“Het is de 2e week van mijn stage kinderrevalidatie als ik 's avonds mijn tas aan het inpakken ben voor de volgende werkdag. Voor mij liggen 3 bikini's. Hoewel ik eigenlijk op zoek ben naar een badpak is dit wat het meest in de richting komt. De eerste valt direct af: rijp voor de prullenbak. De tweede bikini is niet bepaald mijn favoriet, maar heeft nog redelijk wat stof. Geschikt dus. De derde heeft dat niet en valt af. Nummer 2 gaat het worden. Met een handdoek, oud t-shirt en mijn slippers de tas in. Ik ben er klaar voor.

Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar een bikini behoort niet tot de dagelijkse inhoud van mijn werktas. Eerder die dag, terwijl mijn stageopleider druk was met Zoom-overleggen en administratie, was ik op zoek naar “iets interessants” in het revalidatiecentrum waar ik nu stage loop. Aangezien dinsdag dé overleg middag bleek te zijn, kwam ik terecht bij de bewegingsagogen. Ook daar een dooie boel. Tot er opeens “Morgen, half 4 zwemmen met de 12+ groep, neem je badpak mee!” werd geroepen. Geen vraag, een mededeling. Het zweet brak mij uit: ik, dokter, zwemles, in badpak, tussen de pubers?! Maarja, ik had er zelf om gevraagd.
Zo kwam het dat bij gebrek aan badpak er nu een bikini in mijn werktas zat.

Die woensdagmiddag was ik haastig op zoek naar een kleedkamer. Hoewel ik de bewegingsagoog eerder die dag al in een korte broek (zeer verdacht voor zwembroek) had zien rondlopen, leek het mij niet gepast als ik dat nu ook in mijn bikini ging doen. Maar waar is in hemelsnaam een logische plek om een zwembad in een revalidatiecentrum te verstoppen?

Niet veel later, licht bezweet (dat was niet alleen vanwege de warmte) kwam ik aan bij de rand van het zwembad. In bikini dus. Mijn opleider zou zeggen dat het goed is voor het leerproces om uit je comfortzone te komen. Nou, ik kan zeggen dat die comfortzone bij het verlaten van de kleedkamers echt wel verdwenen was. Lekker dan, die opleiders met hun mooie leertheorieën, maar mooi niet dat ik haar ooit in bikini heb zien rondlopen! Puntje voor op de agenda als ik haar weer spreek.

Dat oude t-shirt wat ik had meegenomen bleek zo'n gek idee nog niet. De afzwemmers voor het zeesterrendiploma lagen al met kleding in het water, daar kon ik ook nog wel bij. Snel het water in, valt het niet meer zo op dat ik een beetje richtingloos aan het voortbewegen was. Nog voor ik opgelucht kon ademhalen stond ik oog in oog met opa en zijn smartphone. Bij afzwemmen is er natuurlijk publiek aanwezig is, en opa was zorgvuldig alle oefeningen van kleinzoon lief aan het filmen. Lekker dan, mijn leerproces staat dus ook nog op beeld.

Leerzaam bleek deze middag inderdaad te zijn. Bij kinderen die zwemmen in een revalidatiecentrum kun je natuurlijk niet verwachten dat zij technisch perfect gaan zwemmen. Daar ging de hele les ook niet over. Wel hoe om te gaan met alle prikkels die het water in het gezicht geeft, hoe je die wegneemt met een duikbril en hoeveel vertrouwen er nodig is in degene die met jou in het water staat. Ik heb zelf mogen ervaren hoe het is om te drijven. Probeer dat maar eens als je je indenkt dat je weinig spierkracht hebt om je te corrigeren, dat is doodeng!

De laatste les was voor een groep pubers met spierziekten. Tijd voor conditietraining. “En de dokter doet ook mee!” bulderde de stem van de bewegingsagoog al over het zwembad. Einde anonimiteit. Maar eerlijk is eerlijk, ook deze pubers waren onzeker over zichzelf, dus wel zo goed om de dokter dat ook even te laten voelen.
De 45 minuten die volgde deden niet onder voor mijn eigen sportlessen. Buiten adem klom ik aan het einde van de dag uit het water. En voldaan. Wat een ervaring was dit vandaag!

Vaker in het diepe springen dus. In bikini. Wat je wel niet over moet hebben om een goede arts VG te worden ;).”