‘We hebben veel gesprekken gevoerd’, vertelt Ilse, ‘met medewerkers, verwanten en cliënten. Openhartige gesprekken. Er kwamen duidelijke aandachtspunten naar boven. Ten eerste moet het vertrekpunt altijd de cliënt zelf zijn: zijn of haar unieke karakter, belangrijke behoeftes en wensen. Om die echt goed in kaart te brengen, is de betrokkenheid van familie een succesfactor. Daarnaast draait het om duidelijkheid en structuur, samen met betrokkenheid van de begeleiding. Zo ontstaat een gevoel van veiligheid en kan er een warme overgang zijn.’
Deze aandachtspunten vormen de kern voor het handboek dat Ilse en Freek ontwikkelden. Het handboek beschrijft de stappen die de dienstverleningscoördinator, de regiebehandelaar en begeleiders samen met de cliënt en verwanten kunnen doorlopen. Het stappenplan biedt alle ruimte tot aanpassing aan de individuele cliënt. ‘Het ontdekken en benutten van zijn of haar unieke talenten, dat is het ultieme streven’, aldus Ilse.