Naar inhoud

Als je het Rick vraagt

9450 - Nijmegen

Rick

De zestienjarige Rick Dekkers kwam deze zomer voor crisisopvang in een Dichterbij-woning aan de Hendrik de Keijserstraat in Nijmegen. Daar ging het snel zó goed met Rick, dat hij er nu woont. “Die verwelkoming voelde direct als een warm bad. Wat een verademing.”

Rick is ernstig verstandelijk beperkt en autistisch. Hij woont bij zijn ouders en zusje. Het hele leven van het gezin staat in het teken van Rick. Ze hebben het goed samen. Rick is de knuffelbeer van de familie. Hij is vriendelijk, houdt van warmte en gezelligheid. Een paar keer per week brengt moeder Patricia hem naar de dagbesteding, een zorgboerderij. Hij is er graag. Maar eind april wordt Rick ziek. Hij kan niet aangeven wat er scheelt, dokters vinden niets. Na een tijdje thuis knapt hij op. Patricia wil hem weer naar de dagbesteding brengen. “Niet boerderij, niet boerderij!”, schreeuwt Rick.

9450 - Nijmegen (2)

​Angstaanvallen

Vanaf die tijd is Rick bang en heeft hij de hele dag door angstaanvallen. “Heel heftig”, vertelt zijn moeder. “Vooral ook omdat hij mij met de dagbesteding associeerde: mama brengt me altijd, als ik bij mama ben, moet ik naar de boerderij. Verschrikkelijk.” Rick is thuis niet te handhaven en gaat zes weken naar een crisisopvang in ’s-Hertogenbosch. Daarna is hij even thuis, maar de angstaanvallen blijven. Opnieuw verhuist hij tijdelijk naar ’s-Hertogenbosch. Drie weken later is hij weer thuis. Patricia: “Maar de angstaanvallen bleven. Schreeuwen, gooien, de hele dag door, we kregen hem niet of nauwelijks rustig.”

Warm welkom

Medewerkers van MEE en het zorgkantoor gaan op zoek naar een andere crisisopvang, want Ricks ouders willen hem niet opnieuw naar ’s-Hertogenbosch brengen. “Daar deden ze niets met hem. Geen dagbesteding, hij ging niet in bad, werkten niet met picto’s. Hij is hier toch maar even, dachten ze. Dat wilden we niet meer.’ Uiteindelijk vinden ze een plaats bij Dichterbij. ’s Middags maken de begeleiders op de Hendrik de Keijserstraat in allerijl een kamer voor Rick klaar, ’s avonds arriveert hij met zijn ouders. “De deur ging open en de begeleiders heten ons van harte welkom. Ze waren vriendelijk, namen Rick direct mee naar de knusse huiskamer. Het voelde als een warm bad.”

9450 - Nijmegen - bewerkt

Wonderbaarlijk

De avond verloopt goed, de ouders praten met de begeleiders, Rick is op zijn gemak. Hij kijkt een filmpje, ziet vrolijk uit zijn ogen. Ook als ze naar zijn nieuwe slaapkamer gaan kijken, gaat het goed. “We hadden al zijn eigen dekbed meegenomen en bewust geen koffer aan Rick laten zien; hij vertrouwde niets meer. Samen hebben we de kleren in de kast gehangen, het liep allemaal wonderbaarlijk goed.” Ook als de ouders weggaan, ontstaan er geen problemen. Patricia: “Rick maakte weer zijn vrolijke geluidjes toen we weggingen. Ik kon het nauwelijks geloven. We wisten dat het goed was.”

Blij

De dagen en weken daarna blijft het goed gaan met Rick. Reden dat zijn ouders Dichterbij vragen of hij mag blijven wonen. Dat kan. “We waren zó blij. De medewerkers zijn open, welwillend, helpen Rick waar nodig. Ze doen ‘m in bad, heerlijk vindt hij dat. Hij gaat naar dagbesteding de Wissel, ook daar heeft hij het naar zijn zin.” Extra mooi vindt Patricia dat de drie medebewoners, jongens tussen tien en negentien jaar, Rick accepteren om wie hij is. “Ze zijn van beduidend hoger niveau dan Rick, maar ze leven zich in, helpen hem en geven ‘m complimentjes. Het klikt tussen hen. Ik vind dat prachtig om te zien.”

Bekijk ook eens de verhalen van Gustavo, Elly, Theo en Rob