“Dit is een groepswoning, maar ik zat altijd al veel op mijn kamer”, zegt Mario. “Ik kan het goed vinden met de andere drie bewoners, maar als we samen zijn, krijg ik te veel prikkels. Dan heb ik rust nodig.” Mario eet bijvoorbeeld op zijn kamer, de begeleiding brengt hem het gekookte eten boven. Logisch dat hij al langer een eigen appartement wilde, in plaats van alleen een slaapkamer. Hij had al eens alleen gewoond en ook samengewoond. Maar dat ging niet goed: Mario heeft de nabijheid van vertrouwde begeleiders nodig.

An, dienstverleningscoördinator bij Dichterbij, kwam met een idee: een dakkapel aan de voorkant om de ruimte groter te maken. Mario zag het direct zitten, maar stelde voor om de dakkapel aan de achterkant van de kamer te maken. Daar zat nog een rommelhok. Door die ruimte erbij te betrekken, kwam er ook plaats voor een badkamer. Deskundigen van Dichterbij werden erbij gehaald en tekeningen gemaakt. Mario had zelf goede ideeën over de indeling en inrichting. “Ik heb er veel over nagedacht, ik wist hoe ik het wilde hebben.” Na twee maanden verbouwen was het klaar en had Mario een nieuwe woning op de vertrouwde plek. Precies zoals hij wilde.

“Ik houd nu alles netjes en schoon”, zegt Mario. “Ik poets op woensdagavond en op zaterdag. En in het weekend doe ik boodschappen en kook ik zelf.” De woning is opgeruimd, Mario zelf is ook lekker opgeruimd nu: hij is vrolijk. Extra fijn vindt Mario dat de andere bewoners hem het appartement gunnen; ze begrijpen dat hij het nodig heeft. “Mijn verbouwing heeft hen op een idee gebracht, want zij gaan nu ook hun eigen kamer en de gezamenlijke woonkamer opknappen. Mooi!”