Hetty over haar broer Hans: "goede band met de begeleiding"

Hans ging wonen in kindertehuis De Woelige Stal in Sint Agatha. Dat was onderdeel van Sint Augustines (de voorloper van Dichterbij).
Elk weekend deed ik de was voor Hans. Wassen, verstellen, strijken. Dat was een hele klus. Ik vond dat hij altijd veel was had. Na 1,5 jaar kwam ik erachter dat ik de was van álle jongens deed! Nu kan ik er wel om lachen, maar toen natuurlijk niet.

Later verhuisde Hans een aantal keer. Waaronder naar de groep De Flinstones. Daar verbleven zestien jongens op één slaapzaal. Privacy? Dat was er niet!

Nu woont Hans in Gennep, in een huis samen met vier anderen. Het is een echt mannenhuishouden! Elke week ga ik wel een keer op bezoek. En op sommige woensdagen ga ik erheen om te helpen. Dan neem ik wat lekkers mee voor de lunch. Ik help met schoonmaken, koken, van alles! En ’s avonds samen op de bank kletsen.

Ook mijn man Ton doet vrijwilligerswerk bij Dichterbij. Hij en Hans kunnen het heel goed samen vinden. Ze klussen samen, sleutelen aan de motor. Sterker nog, Hans heeft mij gekoppeld aan Ton!

Hans komt ook vaak bij ons. Naar huis, noemen we dat. Hij heeft zijn eigen kamer, ook bij mijn twee andere broers. Als ik groter zou kunnen gaan wonen, dan zou ik Hans in huis nemen. Dat zou hij ook heerlijk vinden. Met zijn huisgenoten heeft hij niet zoveel. Met de begeleiding wel. En hij heeft een paar goede kameraden. Die wonen op andere plekken in Gennep.

Ook gaan we samen op vakantie. Zoals die keer in Oostenrijk. Samen met mijn man, een begeleider van Dichterbij en 8 jongens. Wat hebben we gelachen! Mijn broer heeft een huis in Thailand. Daar heeft Hans ook een eigen kamer. Ik zeg wel eens tegen hem: ‘jij bent het meest verwend van ons allemaal, want je hebt bij iedereen een kamer!’

Sinds kort is Hans met pensioen. Hij werkte bij de Intos. Dat ging op het laatst niet meer. Hij voelde zich alleen. Al zijn kameraden waren al gestopt. Nu werkt hij op de kinderboerderij. Heerlijk vindt hij dat. Daar wandelt hij naartoe, want met het busje vond hij niks. Ik heb al eens voorgesteld of hij niet wat dichterbij de kinderboerderij wil wonen. Daar wilde hij in eerste instantie niets van weten, maar nu ziet hij dat misschien toch zitten. Dat zou wel fijn zijn. Hij is nu nog goed te been, maar ook al een dagje ouder. Wie weet komt er dus nóg een verhuizing aan.”